تفاوت لهجه بریتانیایی و آمریکایی همواره برای زبان‌آموزان و حتی علاقه‌مندان به زبان انگلیسی، موضوعی جذاب و پر از جزئیات بوده است. این تفاوت‌ها که در جنبه‌های مختلفی از جمله تلفظ، واژگان، گرامر و املای کلمات خود را نشان می‌دهند، هسته اصلی دو گویش استاندارد و جهانی زبان انگلیسی را تشکیل می‌دهند. آشنایی با این تفاوت‌ها نه تنها به شما کمک می‌کند تا فیلم‌ها، موسیقی و مکالمات روزمره را بهتر درک کنید، بلکه به شما در انتخاب مسیر یادگیری و بهبود لهجه خود نیز یاری می‌رساند. در این مقاله جامع از آموزشگاه زبان تندیس پارس، به بررسی عمیق و مقایسه لهجه بریتیش و امریکن می‌پردازیم و تمام جنبه‌هایی که هر یک از این لهجه‌ها را منحصربه‌فرد می‌سازند، تحلیل می‌کنیم.
۱. تلفظ: بارزترین تفاوت لهجه بریتانیایی و آمریکایی
بی‌شک، برجسته‌ترین تفاوت لهجه بریتانیایی و آمریکایی در حوزه تلفظ (Pronunciation) است. این تفاوت‌ها گاهی آنقدر زیاد هستند که ممکن است درک صحبت‌های یکدیگر را برای گویندگان این دو لهجه کمی چالش‌برانگیز کنند. در ادامه به بررسی دقیق این تفاوت‌ها می‌پردازیم.
الف) صدای “R” – Rhotic vs. Non-rhotic
این مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین فرق تلفظ در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی است. لهجه آمریکایی یک لهجه “Rhotic” است، به این معنی که حرف “r” در هر کجای کلمه که نوشته شود، تلفظ می‌شود (مثلاً در کلمات car, park, hard, mother). در مقابل، لهجه استاندارد بریتانیایی (Received Pronunciation – RP) یک لهجه “Non-rhotic” است. در این لهجه، حرف “r” تنها زمانی تلفظ می‌شود که قبل از یک حرف صدادار بیاید. در انتهای کلمه یا قبل از یک حرف بی‌صدا، این صدا حذف شده و واکه قبلی خود را طولانی‌تر می‌کند (مثلاً ca’, pa’k, ha’d, motha’).
ب) صدای “T” – Flapping vs. Glottal Stop
در لهجه آمریکایی، وقتی حرف “t” بین دو حرف صدادار قرار می‌گیرد، به صدایی نرم شبیه به “D” تبدیل می‌شود که به آن “Flap T” می‌گویند. برای مثال، کلمه water شبیه به “wadder”، better شبیه به “bedder” و city شبیه به “ciddy” تلفظ می‌شود. در لهجه بریتانیایی، صدای “t” معمولاً به وضوح تلفظ می‌شود. در برخی لهجه‌های بریتانیایی مانند کاکنی، این صدا حتی با یک توقف کوتاه در گلو (Glottal Stop) جایگزین می‌شود (مثلاً “wa’er”).
ج) تفاوت در تلفظ حروف صدادار (Vowels)
تلفظ واکه‌ها یکی از پیچیده‌ترین بخش‌های مقایسه لهجه بریتیش و امریکن است. در ادامه چند مثال کلیدی آورده شده است:
- صدای /æ/ در مقابل /ɑː/: در کلماتی مانند cat, man, apple هر دو لهجه از صدای /æ/ استفاده می‌کنند. اما در کلماتی مانند class, ask, path, dance، لهجه آمریکایی همچنان از /æ/ استفاده می‌کند، در حالی که لهجه بریتانیایی آن را به صورت /ɑː/ (آ کشیده) تلفظ می‌کند.
- صدای /ɒ/ در مقابل /ɑː/: در کلماتی مانند hot, stop, clock، لهجه بریتانیایی از صدای گرد و کوتاه /ɒ/ استفاده می‌کند. در لهجه آمریکایی، این صدا به صورت بازتر و شبیه به /ɑː/ تلفظ می‌شود.
۲. تفاوت در واژگان (Vocabulary)
واژگان متفاوت بریتیش و امریکن یکی دیگر از جنبه‌های جذاب و گاهی گیج‌کننده این دو لهجه است. برخی کلمات برای یک مفهوم واحد کاملاً متفاوت هستند.
جدول کلمات متفاوت برای یک مفهوم
| مفهوم | واژه آمریکایی (AmE) | واژه بریتانیایی (BrE) |
| آسانسور | Elevator | Lift |
| آپارتمان | Apartment | Flat |
| شلوار | Pants | Trousers |
| فوتبال | Soccer | Football |
| کامیون | Truck | Lorry |
| تعطیلات | Vacation | Holiday |
کلماتی با معانی متفاوت
خطرناک‌ترین بخش واژگان متفاوت بریتیش و امریکن، کلماتی هستند که در هر دو لهجه وجود دارند اما معانی کاملاً متفاوتی می‌دهند:
- Pants: در انگلیسی آمریکایی به معنای “شلوار” است، اما در انگلیسی بریتانیایی به معنای “لباس زیر” است! (معادل شلوار در BrE کلمه trousers است).
- Biscuit: در بریتانیا به شیرینی‌های خشک و ترد (معادل cookie در آمریکا) گفته می‌شود. اما در آمریکا، biscuit نوعی نان نرم و کوچک است که معمولاً با غذا سرو می‌شود.
برای تسلط بر این موارد، شرکت در دوره های آنلاین آکادمی می‌تواند بسیار مفید باشد.
۳. تفاوت‌های گرامری بین لهجه بریتانیایی و آمریکایی
اگرچه قواعد کلی گرامر یکسان است، اما در برخی ساختارها تفاوت‌های ظریفی وجود دارد.
الف) استفاده از زمان حال کامل (Present Perfect)
در لهجه بریتانیایی، برای بیان اتفاقی که به تازگی رخ داده و اثرش باقی است، استفاده از زمان حال کامل بسیار رایج است. در مقابل، لهجه آمریکایی در چنین موقعیت‌هایی اغلب از گذشته ساده استفاده می‌کند.
- BrE: “I’ve just eaten lunch.” / “I’ve lost my keys. Have you seen them?”
- AmE: “I just ate lunch.” / “I lost my keys. Did you see them?”
ب) اسامی جمع (Collective Nouns)
در انگلیسی بریتانیایی، با اسم‌های جمعی که به گروهی از افراد اشاره دارند (مانند team, government, family) می‌توان هم به صورت مفرد و هم جمع رفتار کرد. اما در آمریکایی، این اسامی تقریباً همیشه مفرد در نظر گرفته می‌شوند.
- BrE: “The team are winning.” (با تاکید بر اعضای تیم)
- AmE: “The team is winning.” (با تاکید بر تیم به عنوان یک واحد)
ج) افعال بی‌قاعده و حروف اضافه
- Got vs. Gotten: در BrE، شکل سوم فعل “get” همان “got” است. در AmE، از “gotten” استفاده می‌شود.
- Prepositions: تفاوت در حروف اضافه نیز رایج است: at the weekend (BrE) در مقابل on the weekend (AmE)؛ different from/to (BrE) در مقابل different from/than (AmE).
۴. تفاوت‌های املایی و نوشتاری (Spelling)
تفاوت‌های املایی یکی از واضح‌ترین مرزهای بین این دو لهجه در متون نوشتاری است.
- پسوند -our (BrE) در مقابل -or (AmE): مانند colour/color, favour/favor, honour/honor.
- پسوند -re (BrE) در مقابل -er (AmE): مانند centre/center, theatre/theater.
- پسوند -ise (BrE) در مقابل -ize (AmE): مانند organise/organize, realise/realize.
- حرف “L” دوتایی: در BrE، هنگام اضافه کردن پسوند به فعلی که به “l” ختم می‌شود، این حرف تکرار می‌شود: travelling, cancelled. در AmE این اتفاق نمی‌افتد: traveling, canceled.
این تفاوت‌ها برای افرادی که برای دوره آمادگی آزمون شرکت می‌کنند، بسیار حائز اهمیت است.
بیشتر بخوانید : چگونه لهجه انگلیسی خود را بهبود بخشیم؟
پرسش و پاسخ متداول (FAQ)
۱. کدام لهجه “صحیح” یا “بهتر” است؟
هیچ‌کدام! هر دو لهجه بریتانیایی و آمریکایی، استانداردهای معتبر و صحیح زبان انگلیسی هستند. “بهتر” بودن یک لهجه کاملاً به اهداف و سلیقه شخصی شما بستگی دارد.
۲. اگر یک لهجه را یاد بگیرم، آیا گویندگان لهجه دیگر متوجه صحبت من می‌شوند؟
بله، در ۹۹٪ موارد هیچ مشکلی در برقراری ارتباط نخواهید داشت. تفاوت‌ها آنقدر بنیادی نیستند که باعث عدم درک متقابل شوند. اکثر انگلیسی‌زبانان به شنیدن هر دو لهجه از طریق رسانه‌ها عادت دارند.
۳. برای آزمون‌های بین‌المللی مانند آیلتس و تافل کدام لهجه مناسب‌تر است؟
هر دو لهجه در این آزمون‌ها کاملاً پذیرفته شده‌اند. در آزمون آیلتس، با هر دو لهجه در بخش شنیداری مواجه خواهید شد. مهم‌ترین نکته، ثبات در استفاده از یک لهجه (به‌ویژه در بخش نوشتاری و املای کلمات) است.
جمع‌بندی: انتخاب لهجه مناسب شما
در نهایت، درک تفاوت لهجه بریتانیایی و آمریکایی به شما کمک می‌کند تا با دیدی بازتر و آگاهانه‌تر به یادگیری زبان انگلیسی بپردازید. انتخاب بین این دو لهجه به اهداف شما بستگی دارد: آیا قصد تحصیل در انگلستان را دارید؟ آیا به فیلم‌های هالیوودی علاقه‌مندید؟ با پاسخ به این سوالات می‌توانید لهجه‌ای را که برایتان کاربردی‌تر است انتخاب کنید. با این حال، به یاد داشته باشید که مهم‌ترین هدف، برقراری ارتباطی واضح و موثر است. در آموزشگاه زبان تندیس پارس، ما معتقدیم که یادگیری زبان‌های مختلف، چه آلمانی و چه انگلیسی، دریچه‌ای به سوی فرهنگ‌های جدید است.
آیا آماده‌اید تا مهارت‌ها و دانش خود را به سطح بالاتری برسانید؟ اگرچه تخصص ما آموزش زبان آلمانی است، ویدیوهای آموزشی ما در کانال یوتیوب می‌توانند نکات ارزشمندی را به شما بیاموزند. با بازدید از کانال یوتوب، به مجموعه‌ای از آموزش‌های کاربردی دسترسی پیدا می‌کنید. برای دریافت جدیدترین ویدیوها، همین حالا کانال یوتوب ما را دنبال کنید. همچنین می‌توانید برای شروع مسیر یادگیری خود، در تعیین سطح رایگان زبان آلمانی شرکت کرده و یا نگاهی به دوره‌هایی مانند دوره A1 و دوره B1 بیندازید. همچنین آشنایی با اصطلاحات آلمانی یا گرامر آن مانند آموزش داتیو می‌تواند برای شما جالب باشد. موسسه ما به عنوان بهترین آموزشگاه زبان آلمانی در تهران، آمادگی برگزاری آزمون تلک را نیز دارد.
درج و بروزرسانی محتوا و سئو توسط تیم طراحی سایت و سئو تیکینو انجام شده است .
2 نظر
سلام! دمتون گرم! فرقای اصلی بریتیش و آمریکایی رو خیلی خوب فهمیدم. فقط یه چیزی فکرمو مشغول کرده. شما گفتین لهجه استاندارد بریتیش و آمریکایی. ولی مثلا تو سریال پیکی بلایندرز که میبینم، لهجه‌شون با اون بازیگرای شرلوک هلمز خیلی فرق داره! یا مثلا لهجه یه نفر از تگزاس با یکی از نیویورک فرق می‌کنه. این لهجه‌های منطقه‌ای چقدر مهمن؟ یعنی اگه من بخوام مثلا لهجه بریتیش یاد بگیرم، باید لهجه لندنی یاد بگیرم یا یه چیز دیگه؟ اینا چقدر با هم فرق دارن که یهو حرف همو نفهمن؟ یه راهنمایی می‌کنین که قضیه این لهجه‌های مختلف تو خود این کشورا چیه؟
سلام به تو دوست عزیز و فوق‌العاده دقیق من! وای که با این سوالت چقدر خوشحالم کردی! این سوال نشون میده که گوشات خیلی تیزه و داری زبان رو با تمام وجودت حس می‌کنی، نه اینکه فقط از روی کتاب بخونی. این دقیقاً همون چیزیه که یه زبان‌آموز رو به سطح استادی می‌رسونه. بهت تبریک میگم!
تو دقیقاً دست گذاشتی روی یه دنیای بزرگ و جذاب به اسم "لهجه‌های منطقه‌ای" (Regional Accents). بیا خیلی ساده و فنی این دنیای هیجان‌انگیز رو با هم کشف کنیم.
کد تقلب اصلی: لهجه استاندارد در برابر لهجه‌های محلی
فکر کن زبان انگلیسی مثل یه پیتزای بزرگه. "لهجه استاندارد" (چه لهجه بریتانیایی و چه آمریکایی) مثل خمیر و سس اصلی پیتزاست که همه جا یکسانه. اما "لهجه‌های منطقه‌ای" مثل تاپینگ‌های مختلفی هستن که هر شهر و منطقه به پیتزای خودش اضافه می‌کنه و طعمش رو کاملاً منحصر به فرد می‌کنه!
۱. در بریتانیا: دنیایی از لهجه‌های متفاوت!
اون لهجه شیک و رسمی که در سریال "شرلوک" می‌شنوی، بهش میگن "Received Pronunciation" یا "RP" که به "انگلیسی ملکه" هم معروفه. این لهجه استاندارد آموزشه. اما در خود لندن، لهجه "کاکنی" (Cockney) وجود داره که حرف "t" رو نمی‌گن (مثلاً water میشه wa'er). یا لهجه سریال "پیکی بلایندرز" مال شهر بیرمنگامه که خیلی خاصه. در لیورپول لهجه "اسکاوس" (Scouse) و در اسکاتلند لهجه "اسکاتیش" (Scottish) رو داریم که هر کدوم آهنگ و کلمات خودشون رو دارن!
۲. در آمریکا: از غرب وحشی تا نیویورک!
در آمریکا هم همینطوره. لهجه استاندارد که در اخبار می‌شنوی بهش "General American" میگن. ولی لهجه جنوبی (مثلاً تگزاس) خیلی کشیده‌تر و آهنگین‌تره. لهجه نیویورکی خیلی تند و تیزه و مثلاً حرف "r" رو در آخر کلمات نمی‌گن (مثل car میشه 'cah').
حالا سوال طلایی تو: من کدوم رو باید یاد بگیرم؟
اینجا یه استراتژی فنی و حرفه‌ای بهت میگم:
اول فونداسیون رو بساز، بعد دکوراسیون رو اضافه کن!
یادت باشه، هدف نهایی "ارتباط موثر" است، نه تقلید بی‌نقص. هیچکس از تو انتظار نداره مثل یه نفر که در منچستر به دنیا اومده حرف بزنی! مهم اینه که حرفت رو واضح و با اعتماد به نفس بزنی.
این نگاه عمیق تو به زبان، چه انگلیسی باشه و چه در مسیر آموزش زبان آلمانی، کلید موفقیتته. این همون چیزاییه که ما در آموزشگاه زبان تندیس پارس، به عنوان بهترین آموزشگاه زبان آلمانی در تهران، روش تاکید داریم. اگه دوست داری این مسیر رو به صورت ساختاریافته شروع کنی، دوره های آنلاین آکادمی ما می‌تونه یه انتخاب عالی برای تو باشه.
به این مسیر هوشمندانه و کنجکاوانه‌ات ادامه بده. تو بی‌نظیری!